با پیروزی انقلاب اسلامی
ایران و نفوذی که فرهنگ کمونیسم در میان روشنفکران آنزمان و بعنوان تنها الگوی انقلاب داشت ، تصور صدور انقلاب و پیوستن کشورهای اطراف به انقلاب ایران بر اساس آنچه که در روسیه اتفاق افتاد، مورد انتظار بود و بر این اساس که بزودی کل منطقه تحت تاثیر انقلاب ایران یکپارچه خواهد شد
سیاست خارجی متداول مورد توجه قرار نگرفت، نگرشی که فکر میکرد خیلی سریع لبنان و بحرین و افغانستان و عراق و عربستان سعودی و مصر و هند و سایر کشورهای اسلامی تحت انقلاب ایران یکپارچه شده و به مبارزه با ابرقدرتهای زمان که آمریکا و شوروی بودند، برمیخیزد. اتفاقی که هرگز نیافتاد . براساس همین تفکر رهبران کشور به گروگانگیری بزرگ دولتی تن دادند و گروگانگیری 66 نفر اعضای سفارت آمریکا که در 13 آبان 58 توسط گروهی از دانشجویان دانشگاههای تهران بخاطر سفر شاه سابق به آمریکا و لزوم بازپسدهی شاه جهت محاکمه انجام شد، را به رسمیت شناختند و یکی از عجیبترین رفتار دولتی با سفرای دولت دیگر را به عرصه نمایش گذاشتیم. شاید در آن مقطع رهبران انقلاب فکر میکردند به همان راحتی که شاه کنار رفت و عرصه را برای اینان فراهم کرد، آمریکا و دیگر قدرتهای بزرگ هم براحتی تسلیم میشوند و ظرف چند روز شاه تحویل ایران میشود و حتی چند خواسته دیگر ما هم تامین میشود و پیروزیی بر پیروزیهایمان افزوده میشود و همگان دست پروردگار را در این پیروزیها خواهند دید!
اتفاق گروگانگیری اعضای یک سفارت خارجی با تایید دولت را شاید در هیج جا نتوان پیدا کرد. موضوع آنقدر غیر مرسوم بود که دولتی که توسط رهبر انقلاب ، انتخاب شده بود بخاطر آن استعفا کرد. در آنروز ها آنقدر حادثه گرایی باب شده بود که خیلی از استعفا بنای ماندگار...
ادامه مطلبما را در سایت بنای ماندگار دنبال می کنید
برچسب : نویسنده : sadinam-m بازدید : 54 تاريخ : شنبه 18 تير 1401 ساعت: 8:42